Συχνές Ερωτήσεις

Δυνητικοί ωφελούμενοι ή δικαιούχοι του Προγράμματος είναι πρώην ασφαλισμένοι κλάδων υγείας που έχουν υπαχθεί στον ΕΟΠΥΥ καθώς και τα προστατευόμενα (που ασφαλίζονταν έμμεσα ) μέλη των οικογενειών τους, που:

έχουν απολέσει, την ασφαλιστική τους ικανότητα και
έχουν, σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις του οικονομικού έτους 2012 (εισοδήματα ημερολογιακού έτους 2011), ατομικό εισόδημα έως 12.000€ (άγαμοι) ή οικογενειακό εισόδημα έως 25.000€ (έγγαμοι). Ως εισόδημα λαμβάνεται υπόψη το ετήσιο ατομικό/ οικογενειακό εισόδημα,ως αναφέρεται στο άρθρο 29 του ν.3986/2011, περί επιβολής έκτακτης εισφοράς.

Στο Πρόγραμμα δεν συμμετέχουν οι πρώην ασφαλισμένοι ασφαλισμένων κλάδων υγείας που δεν εντάχθηκαν στον ΕΟΠΥΥ και Ταμείων που δεν διέθεσαν ηλεκτρονικά αρχεία για αξιοποίηση από Πρόγραμμα μέχρι σήμερα (π.χ. οι πρώην ασφαλισμένοι ΤΑΥΤΕΚΩ και ΕΤΑΠΜΜΕ (εκτός Β’ Δ/σης).)

Προσοχή

Στις περιπτώσεις που η αίτηση σας δεν γίνει αποδεκτή, το σύστημα παράγει μήνυμα με τη σχετική αιτιολόγηση περί μη επιλεξιμότητας για υπαγωγή – εγγραφή στο Πρόγραμμα ως ακολούθως:

Εξάντληση των διαθέσιμων πόρων από προγενέστερα αιτήματα που έγιναν αποδεκτά, ή
Μη πλήρωση του κριτηρίου ασφαλιστικής ικανότητας, ή
Μη πλήρωση του εισοδηματικού κριτηρίου, ή
Αδυναμία ταυτοποίησης των στοιχείων που υποβάλλετε.

Σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, πέραν της πρώτης, έχετε τη δυνατότητα να απευθυνθείτε στην αρμόδια, κατά περίπτωση, υπηρεσία (ασφαλιστικό φορέα, ΔΟΥ, ΚΕΠ για ενημέρωση στοιχείων ΑΜΚΑ-άμεσου & έμμεσου-συνδεδεμένου μέλους κτλ) προς ενημέρωση των στοιχείων σας. Σε αυτή την περίπτωση, και εφόσον μετά την σχετική επικαιροποίηση των στοιχείων σας από τον αρμόδιο φορέα προκύψει ότι πληρείτε τα κριτήρια επιλεξιμότητας για ένταξη στο Πρόγραμμα, θα μπορείτε να προχωρήσετε κανονικά στην αίτηση-εγγραφή σας.

Το Εισιτήριο Ελεύθερης Πρόσβασης (ΕΕΠ) παρέχει δικαίωμα ελεύθερης (δωρεάν) πρόσβασης σε υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Διακρίνεται σε ΕΕΠ γενικής κατηγορίας (ανά ηλικιακή κατηγορία και φύλο ωφελούμενου) και ΕΕΠ παρακολούθησης κύησης για τις εγκύους δικαιούχους του Προγράμματος (εφόσον επιλεγεί κατά την εγγραφή το σχετικό πεδίο).

Με το ΕΕΠ γενικής κατηγορίας καλύπτεσθε για τις ακόλουθες υπηρεσίες:

Παροχή υπηρεσιών ιατρικής εξέτασης με επισκέψεις σε συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ ιατρό ή μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας του ΕΣΥ (Κέντρα Υγείας ή Νοσοκομεία).
Δυνατότητα παραπομπής με αξιολόγηση από τον ιατρό για πραγματοποίηση συνόλου διαγνωστικών εξετάσεων, σύμφωνα με το φύλο και την ηλικιακή ομάδα στην οποία υπάγεται ο ωφελούμενος.
Πραγματοποίηση διαγνωστικών εξετάσεων, από συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ διαγνωστικά κέντρα, Ιατρεία ΕΟΠΥΥ ή μονάδες υγείας του ΕΣΥ.

Με το ΕΕΠ Ελέγχου-Παρακολούθησης Κύησης καλύπτεσθε για τις ακόλουθες υπηρεσίες:

Παροχή υπηρεσιών ιατρικής εξέτασης με επισκέψεις σε συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ ιατρό ή μονάδες υγείας του ΕΣΥ (Κέντρα Υγείας ή Νοσοκομεία).
Δυνατότητα παραπομπής με αξιολόγηση από τον ιατρό για πραγματοποίηση βασικού πακέτου εξετάσεων ελέγχου κύησης, σύμφωνα με το τρίμηνο κύησης που διανύει η έγκυος, και καθ’όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Πραγματοποίηση διαγνωστικών εξετάσεων, από συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ διαγνωστικά κέντρα, Ιατρεία ΕΟΠΥΥ ή μονάδες υγείαςτου ΕΣΥ.
Αξιολόγηση /διάγνωση, οδηγίες ιατρού, και ό,τι περιλαμβάνεται ως παροχή υπηρεσίας προς την ωφελούμενη σύμφωνα με την επιστήμη και την ιατρική ένδειξη κατά την επίσκεψη για έλεγχο-παρακολούθηση κύησης.

Βασικά στοιχεία ΕΕΠ

Στον πίνακα που ακολουθεί περιγράφονται τα βασικά στοιχεία που αφορούν τις δύο κατηγορίες ΕΕΠ, ως προς την διάρκεια και το όριο επισκέψεων.

Επικοινωνήστε μαζί μας στο info@genelabs.gr για περισσότερες πληροφορίες

Είναι η απώλεια του κυήματος πριν από τον 5ο μήνα της κυήσεως.

Τουλάχιστον μία στις έξι εγκυμοσύνες καταλήγει σε αποβολή. Η αποβολή μπορεί να εμφανιστεί πριν ακόμα η γυναίκα γνωρίζει ότι είναι έγκυος. Οι αποβολές αυτές οφείλονται συνήθως σε τυχαία εμφανιζόμενες χρωμοσωμικές ανωμαλίες.

RPL είναι η απώλεια δυο ή περισσότερων κυημάτων σε οποιαδήποτε ηλικία της κυήσεως. Περίπου 5% των γυναικών παρουσιάζουν RPL. (π.χ μια αποβολή 6 εβδομάδων, επιτυχής κύηση, και στη συνέχεια νέα αποβολή στην 8η εβδομάδα της κυήσεως).

Καθ’έξιν αποβολές ορίζονται 3 ή περισσότερες αποβολές στην σειρά. Περίπου 1- 2% των γυναικών παρουσιάζουν καθ’έξιν αποβολές.

Καθ’έξιν αποβολές μπορεί να οφείλονται σε:
<ul>
<li>Χρωμοσωμικές ανωμαλίες</li>
<li>Ορμονικές διαταραχές, πχ ανεπάρκεια ωχρινικής φάσης ή νοσήματα θυρεοειδή</li>
<li>Μεταβολικές διαταραχές , πχ πολυκυστικές ωοθήκες ή διαβήτης</li>
<li> Ανωμαλίες της μήτρας , πχ ουλές στο ενδομήτριο</li>
<li>Λοιμώξεις</li>
<li><strong>Αυτοάνοσες διαταραχές, π.χ αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο (APS-επίκτητη θρομβοφιλία)</strong></li>
<li><strong>Συγγενής (κληρονομική) θρομβοφιλία</strong></li>
</ul>
Ορμονικές διαταραχές, αποτελούν το αίτιο στο 15-20 % των αποβολών,υπερπηκτικότητα (θρομβοφιλία), αυξημένη προδιάθεση για δημιουργία θρόμβων αίματος, 15-20%, ανωμαλίες της μήτρας 10-15%, χρωμοσωμικές μεταλλάξεις από την μητέρα 2-5 %, και σε 0.5-5 % των περιπτώσεων λοιμώξεις μπορεί να προκαλούν αποβολές.

Ναι. Η ηλικία και το ιστορικό προηγούμενων αποβολών αυξάνει την πιθανότητα των καθ’έξιν αποβολών.

<strong>Σε ποσοστό 40- 50% δεν ανευρίσκεται αίτιο για τις αποβολές</strong>.

Στη διάρκεια μιας φυσιολογικής εγκυμοσύνης, η δημιουργία θρόμβων στην κυκλοφορία της μήτρας και του πλακούντα καταστέλλεται. Το αίμα κυκλοφορεί ελεύθερα και τρέφει το έμβρυο. Όταν το έμβρυο έρθει σε επαφή με το ενδομήτριο, το ενδομήτριο έχει φθάσει σε συγκεκριμένο πάχος και αγγεία έχουν αναπτυχθεί στην πιο επιφανειακή στιβάδα του. Οι ορμόνες διαστέλλουν (ανοίγουν) αυτά τα αγγεία περισσότερο από άλλα και έτσι δεν σταματά η ροή του αίματος. Μέσα σε 24 ώρες από την επαφή του εμβρύου (κύτταρα πλακούντα) βρίσκουν τα αγγεία αυτά, εισβάλλουν σε αυτά, τα διευρύνουν και η θρέψη του εμβρύου ξεκινά.

Η δημιουργία θρόμβων στην έναρξη της διαδικασίας αυτής ή αργότερα μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες επιπλοκές :
<ol>
<li>Αποτυχία εμφύτευσης</li>
<li>Αποβολές</li>
<li>Προεκλαμψία</li>
<li>Ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης</li>
<li>Ολιγουδράμνιο (μικρή ποσότητα αμνιακού υγρού)</li>
<li>Αποκόλληση πλακούντα</li>
<li>Πρόωρο τοκετό</li>
<li>Ανεξήγητο ενδομήτριο θάνατο</li>
<li>Θρόμβωση στην μητέρα</li>
</ol>
Οι θρομβοφιλίες συνήθως οδηγούν σε αποβολές αργά στο 1ο τρίμηνο. Η θρομβοφιλία όταν διαγνωσθεί, μπορεί να θεραπευθεί και υγιή μωρά να γεννηθούν.

Παρά την ανεύρεση θρομβοφιλίας, πολλές γυναίκες έχουν επιτυχείς εγκυμοσύνες. Το ατομικό ιστορικό κάθε γυναίκας πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για τον κατάλληλο έλεγχο.

Οι γιατροί που εξειδικεύονται στις RPL μπορούν να βοηθήσουν με ασφαλείς θεραπείες.

<strong>Πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν ότι γυναίκες θα πρέπει να εξετάζονται για RPL μετά 2 αποβολές (παλαιότερα μετά 3). Ιδιαίτερα σημαντικό για γυναίκες που βρίσκονται μεταξύ 30 και 40 ετών. Η πιθανότητα για νέα αποβολή φθάνει το 26-40% μετά δυο αποβολές, έτσι ο έγκαιρος έλεγχος έχει σημασία για συναισθηματικούς, ιατρικούς και μερικές φορές οικονομικούς λόγους.</strong>

Τα αφροδίσια είναι νοσήματα που μεταδίδονται από άτομο σε άτομο κατά την σεξουαλική
επαφή. Μερικά απ’ αυτά μπορούν να μεταδοθούν με απλή σωματική επαφή
ενώ άλλα χρειάζονται πλήρη και στενή σεξουαλική σχέση. Μολονότι η
προφύλαξη είναι δυνατή και υπάρχουν πλέον αποτελεσματικές θεραπείες,
τα αφροδίσια νοσήματα αποτελούν και σήμερα σοβαρό πρόβλημα.
Γι’ αυτό οι προφυλάξεις που μπορεί να πάρει ο καθένας για την αποφυγή
τέτοιων νοσημάτων είναι η χρησιμοποίηση προφυλακτικού, όταν έχει
σεξουαλικές σχέσεις με κάποιον που δεν γνωρίζει καλά, η πλύση των
γεννητικών οργάνων μετά από κάθε επαφή και η επίσκεψη στο γιατρό
αμέσως μόλις διαπιστώσει κάποιο σύμπτωμα προτρέποντας και το σύντροφό
του να κάνει το ίδιο.

Σύφιλη

Η σύφιλη προξενείτε από ένα μικρό βακτηρίδιο που ονομάζεται ωχρά σπειροχαίτη.
Μετάδοση: Η σύφιλη μεταδίδεται συνήθως με την σεξουαλική επαφή ή κατά
το τοκετό στο νεογνό αλλά μπορεί επίσης να εμφανισθεί έπειτα από
μετάγγιση αίματος.
Διάγνωση: Η σύφιλη μπορεί να διαγνωστεί και να θεραπευτεί οποιαδήποτε
στιγμή της εξέλιξής της.

Βλεννόρροια

Η βλεννόρροια είναι μια από τις πιο συνηθισμένες μορφές των σεξουαλικά
μεταδιδόμενων ασθενειών που οφείλεται στο γονόκκοκο Ναισσέρια
(Neisseria).
Μετάδοση: Η βλεννόρροια μεταδίδεται με κάθε είδους σεξουαλική επαφή.
Συμπτώματα: Προσβάλλει κυρίως την πρόσθια ουρήθρα στον άνδρα και την
ουρήθρα και τον τράχηλο της μήτρας στη γυναίκα.
Διάγνωση: Οι εργαστηριακές εξετάσεις για την διάγνωση της βλεννόρροιας
είναι πολύ ακριβείς για τους άνδρες αλλά όχι και για τις γυναίκες.
Σήμερα υπάρχουν 2 τύποι εξετάσεως : ο χρωματισμός κατά Gram και η
καλλιέργεια του εκκρίματος της ουρήθρας.

Έρπητας γεννητικών οργάνων

Ο έρπης των γεννητικών οργάνων οφείλεται στον ιό του απλού έρπητα
(Herpes Virus Hominis). Υπάρχουν 2 τύποι ιού έρπητα. Ο τύπος I που
είναι πιο συχνός στα χείλη του στόματος και ο τύπος II που είναι πιο
συχνός στα γεννητικά όργανα.
Μετάδοση: Ο έρπης των γεννητικών οργάνων μεταδίδεται κυρίως με την
άμεση σεξουαλική επαφή με μολυσμένα γεννητικά όργανα και έχει χρόνο
επώασης 2-5 μέρες. Επίσης ο έρπητας μπορεί να επιζήσει για λίγες ώρες
στα πλαστικά καθίσματα της τουαλέτας αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα
μόλυνσης την γεννητικών οργάνων από μη σεξουαλική μετάδοση.
Συμπτώματα: Στην αρχή εμφανίζονται μικρές φυσαλίδες που σπάνε σε 24
ώρες σχηματίζοντας μικρά έλκη που συνοδεύονται με κνησμό και πόνο.
Συνήθως τα έλκη αυτά εξαφανίζονται μετά από 3-20 μέρες. Οι λεμφαδένες
είναι διογκωμένοι και συχνά επώδυνοι.

Τριχομονάδωση

Οφείλεται στο πρωτόζωο Trichomonas vaginali.
Μετάδοση: Μεταδίδεται κύρια με την σεξουαλική επαφή και έχει χρόνο
επώασης 4-28 μέρες.
Συμπτώματα: Τα συμπτώματα της είναι φαγούρα, συχνοουρία, και έκκριση
κίτρινου δύσοσμου υγρού.
Διάγνωση: Γίνεται με την ανεύρεση του παράσιτου σε άμεσα
παρασκευάσματα, στο test – Παπανικολάου ή με καλλιέργεια του
εκκρίματος σε ειδικά θρεπτικά υλικά.

Ιογενής ηπατίτιδα

Η ιογενής ηπατίτιδα είναι μια μολυσματική ασθένεια του ήπατος. Το
άτομο που νοσεί μπορεί να μην έχει κανένα σύμπτωμα ή μπορεί να
παρουσιάσει ήπιες γαστρεντερικές ενοχλήσεις ή ακόμα πιο έντονα
συμπτώματα και περιστασιακά πολύ σοβαρότερες ιατρικές επιπλοκές
συμπεριλαμβανομένου και του θανάτου.
Ηπατίτιδα Β
Η ηπατίτιδα Β μεταδίδεται συνήθως με το αίμα, μπορεί όμως να
μεταδοθεί με το σάλιο, το σπέρμα, τις κολπικές εκκρίσεις και άλλα υγρά
του σώματος.
Ηπατίτιδα C
Η ετεροφυλοφιλική μετάδοση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση
αυτής της μορφής ηπατίτιδας η οποία ευθύνεται σήμερα για το 90% των
κρουσμάτων. Η ηπατίτιδα C αναπτύσσεται επίσης ύστερα από μετάγγιση
αίματος και είναι ιδιαίτερα καταστροφική, επειδή μισοί τουλάχιστον από
αυτούς που μολύνονται μπορεί να πεθάνουν τελικά από κίρρωση ή καρκίνο
του ήπατος, αν δεν θεραπευτούν εκγαίρως.
Διάγνωση και θεραπεία : Η διάγνωση της ηπατίτιδας γίνεται με
εργαστηριακές εξετάσεις και ο καθορισμός του τύπου της ηπατίτιδας με
επιμέρους έλεγχο δειγμάτων του αίματος.
Για την ηπατίτιδα Β υπάρχει πλέον ειδικό εμβόλιο, που γίνεται στην
παιδική ηλικία. Ενώ για την ηπατίτιδα C υπάρχει φαρμακευτική θεραπεία
η οποία διαρκεί αρκετούς μήνες, αλλά συνήθως προσφέρει ίαση.

AIDS ή Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας

Το AIDS είναι το αποτέλεσμα της μόλυνσης από τον ιό της ανθρώπινης
ανοσοεπάρκειας (HIV). Το HIV προκαλείται από την μόλυνση από τους
ανθρώπινους ρετροϊούς HIV1- HIV2.

Μετάδοση: Αυτοί μεταδίδονται από την σεξουαλική επαφή, επαφή με αίμα –
παράγωγα ή άλλα σωματικά υγρά. Κατά την εγκυμοσύνη ή με το μητρικό
γάλα κατά τον θηλασμό. Όμως δεν μεταδίδεται με συνηθισμένες επαφές
(φιλί, ίδιος χώρος εργασίας, τουαλέτα). Το σήμα κατατεθέν είναι η
έκδηλη ανοσοανεπάρκεια που προκύπτει από μια προοδευτική ποσοτική –
ποιοτική ανεπάρκεια της υπομονάδας των Τ λεμφοκυττάρων που αναφέρονται
ως βοηθητικά κύτταρα Τ.

Συμπτώματα: Τα κλινικά συμπτώματα είναι μεγάλη αδυναμία του
οργανισμού, λεμφαδενοπάθεια, διάρροια, πυρετός, έντονος βήχας. Δεν
αναπτύσσουν AIDS όλα τα άτομα που μολύνονται από τον ιό HIV. Οι
ασθενείς με AIDS συχνά προσβάλλονται από ένα είδος πνευμονίας, την
πνευμονική λοίμωξη Pneumodystis Curinii, με ξηρό βήχα, δύσπνοια και
πυρετό. Επίσης, μπορεί να παρουσιάσουν μηνιγγίτιδα, ή μια ειδική μορφή
καρκίνου (το σάρκωμα Kaposi) που αποτελεί σπάνιο τύπο καρκίνου του
δέρματος, καθώς και όγκους του λεμφικού συστήματος όπως το λέμφωμα
Hodgkin.

Θεραπευτική αγωγή: Συστήνεται υγιεινή διατροφή, αποφυγή του
καπνίσματος, της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών. Τα αντιβιοτικά
τύπου ιντερφερόνης, ουραμίνης και τέλος του ΑΖΤ χορηγούνται σε
ασθενείς που παρουσιάζουν λοιμώξεις.

Προφύλαξη : Τρόπος προφύλαξης είναι η αποφυγή επαφής χωρίς προφύλαξη. Σε περίπτωση που αυτό δεν μπορεί να καταστεί δυνατό, συστήνεται
η αμοιβαία και ειλικρινή συζήτηση πριν την σεξουαλική επαφή.

Ποιός είναι ο ιός HPV ;

Είναι ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Δεν είναι ένας,αλλά μία ομάδα
DNA-ιών, γνωστών διεθνώς ως HPV (Human Papilloma Viruses). Οι HPV ιοί
προκαλούν πλήθος αλλοιώσεων, καλοήθων και κακοήθων, στο δέρμα και τους
βλεννογόνους του ανθρώπινου σώματος.

Πόσο συχνή είναι η μόλυνση; Αφορά γυναίκες και άντρες;

Η μόλυνση από τους HPV ιούς είναι σήμερα η πιο συχνή σεξουαλικώς
μεταδιδόμενη μόλυνση στις γυναίκες και άνδρες. Αφορά έως και το 80%
του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι η
μόλυνση από τους συγκεκριμένους ιούς δεν σημαίνει απαραίτητα και
εκδήλωση νόσου. Έχουν περιγραφεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 140
γονότυποι HPV. Οι τύποι 6,11,41,42,43,44 προκαλούν καλοήθεις
αλλοιώσεις, όπως τα οξυτενή κονδυλώματα που μπορεί να εμφανιστούν στην
είσοδο του κόλπου, στα μικρά χείλη του αιδοίου, στα μεγάλα χείλη του
αιδοίου, στο περίνεο και τον πρωκτό. Οι τύποι
16,18,31,33,35,39,45,51,52,53,55,56,57,58,59, και 68 ανευρίσκονται
συχνά στους καρκίνους του τραχήλου της μήτρας (σε ποσοστό &gt;95%), του
κόλπου, του αιδοίου, του περινέου, και της στοματοφαρυγγικής
κοιλότητας (σε ποσοστό 50%).

HPV

Πώς μεταδίδεται ο HPV;

Ο HPV εισέρχεται στον οργανισμό από μικροαμιχές που δημιουργούνται κυρίως κατά :

* τη σεξουαλική επαφή και
* τη στοματική σεξουαλική επαφή
* σπανίως από την πισίνα

Πώς εκδηλώνεται η HPV λοίμωξη;

Τα οξυτενή κονδυλώματα που αναπτύσσονται στα εξωτερικά γεννητικά
όργανα είναι εμφανή με γυμνό μάτι και με αυτοεξέταση (αναφερόμαστε
τότε σε κλινική νόσο).
Οι υπόλοιπες HPV βλάβες είναι επίπεδες και μπορούν να προκαλέσουν
υποκλινική νόσο, δηλαδή δεν φαίνονται με γυμνό μάτι και χρειάζονται
ιατρική εξέταση για να εντοπιστούν όπως το Τεστ-Παπανικολάου και η
κολποσκόπηση.

Ποιές προληπτικές εξετάσεις υπάρχουν και κάθε πότε γίνονται;

Κάθε γυναίκα οφείλει να κάνει κάθε χρόνο Τεστ- Παπανικολάου. Εφόσον το
test είναι καλό και δεν δείχνει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα
τραχηλικά κύτταρα. Εάν όμως το Τεστ- Παπανικολάου δείξει ύποπτα
κύτταρα η γυναίκα θα πρέπει να κάνει στο γυναικολόγο της
συμπληρωματικά μια κολποσκόπηση και εάν κρίνει ο ιατρός μπορεί να
παρθούν και βιοψίες και να γίνει και HPV-DNA test.
*Τεστ- Παπανικολάου είναι η λήψη με ειδικό βουρτσάκι και σπάτουλα,
κυττάρων από τον τράχηλο της μήτρας και τον κόλπο.*Κολποσκόπηση είναι
ο έλεγχος του τραχήλου της μήτρας με το κολποσκόπιο , ένα διοπτρικό
μικροσκόπιο όπου χρησιμοποιεί μεγέθυνση από 6-40 φόρες μεγαλύτερη του
πραγματικού μεγέθους, και υψηλή ακρίβεια. εφαρμόζονται φίλτρα χρώματος
και διάλυμα οξικού οξέος 5% ή και lugol στην επιφάνεια του τραχήλου,
για να βρούμε παθολογικές αλλαγές. Εξετάζουμε το τραχηλικό επιθήλιο
και την αγγείωση του.Η εξέταση είναι ανώδυνη.*Βιοψία είναι η λήψη, με
μια ειδική λαβίδα, ιστού από τις ύποπτες περιοχές που έχουν εντοπιστεί
στην κολποσκόπηση και αποστέλλεται για ιστολογική εξέταση. Η λήψη
βιοψιών γίνεται στο ιατρείο και είναι ανώδυνη.*HPV DNA test. Ελέγχει
άμεσα το γενετικό υλικό ( DNA ) του HPV μέσα στα κύτταρα και μπορεί να
ανιχνεύσει τους υψηλού κινδύνου τύπους που συνδέονται με τον καρκίνο
του τραχήλου. Η δοκιμή γίνεται με λήψη κυττάρων από τον τράχηλο ,
παρόμοιας με το Τεστ- Παπανικολαου.
Η κυτταρολογία και η κολποσκόπηση σήμερα είναι δύο μέθοδοι που
συμπληρώνουν η μία την άλλη και ο συνδυασμός και των δυο παίζει
σπουδαίο ρόλο στον έλεγχο και την αντιμετώπιση των ασθενών με
τραχηλικές ενδοεπιθηλιακές αλλοιώσεις . Όλες οι γυναίκες με παθολογικό
Τεστ- Παπανικολάου πρέπει να ελέγχονται κολποσκοπικά πριν από την
επιλογή της οποιαδήποτε θεραπευτικής αντιμετώπισης, γιατί μόνο με αυτό
τον τρόπο μπορεί να εκτιμηθεί σωστά η εντόπιση, η έκταση και ο βαθμός
της βλάβης, που θα οδηγήσει στην επιλογή της σωστής θεραπείας.

Η Νόσος του Έμπολα (EVD) ή αιμορραγικός πυρετός Έμπολα (EHF) είναι μια ανθρώπινη νόσος που προκαλείται από τον ιό Έμπολα. Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται δύο μέρες έως και τρεις εβδομάδες μετά την επαφή με τον ιό και σε αυτά περιλαμβάνονται πυρετός, πονόλαιμος, μυϊκοί πόνοι και πονοκέφαλος. Συνήθως, συνοδεύονται από ναυτία, εμετό και διάρροια, και ταυτόχρονα μειωμένη λειτουργία του συκωτιού και του/των νεφρού/ών. Σε αυτό το στάδιο, ορισμένα άτομα αρχίζουν να εμφανίζουν προβλήματα αιμορραγίας.[1]

Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μετά από επαφή με το αίμα ή με τα υγρά του σώματος κάποιου μολυσμένου ζώου (κυρίως πίθηκοι ή φρουτοφάγα χειρόπτερα.[1] Δεν έχει τεκμηριωθεί η διάδοση μέσω του αέρα στο φυσικό περιβάλλον.[2] Πιστεύεται ότι τα φρουτοφάγα χειρόπτερα μεταφέρουν και μεταδίδουν τον ιό, χωρίς να μολυνθούν. Μόλις επέλθει μόλυνση σε ανθρώπινο οργανισμό, η νόσος μπορεί να εξαπλωθεί και μεταξύ των ανθρώπων. Οι άντρες επιζώντες είναι σε θέση να μεταδώσουν τη νόσο μέσω του σπέρματος επί σχεδόν δύο μήνες. Για να γίνει η διάγνωση, συνήθως εξαιρούνται πρώτα άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα, όπως ελονοσία, χολέρα και άλλοι ιογενείς αιμορραγικοί πυρετοί. Προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, τα δείγματα αίματος ελέγχονται για ιογενή αντισώματα, ιικό RNA, ή για τον ιό καθαυτόν.[1]

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την ασθένεια. Στις προσπάθειες για παροχή βοήθειας σε άτομα που έχουν μολυνθεί περιλαμβάνονται είτε η από του στόματος θεραπεία ενυδάτωσης (η πόση ελαφρώς γλυκού ή αλμυρού νερού) ή τα υγρά με ενδοφλέβια έγχυση[1]. Η νόσος έχει υψηλά ποσοστά θνησιμότητας: ποσοστό 50% έως και 90% των ατόμων που μολύνονται από τον ιό, καταλήγει συνήθως στον θάνατο.[1][3] Το EVD εντοπίστηκε για πρώτη φορά στο Σουδάν και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Κρούσματα της νόσου εμφανίζονται συνήθως σε τροπικές περιοχές της Υποσαχάριας Αφρικής.[1] Από το 1976 όταν εντοπίστηκε για πρώτη φορά, έως το 2013, έχουν μολυνθεί λιγότερα από 1.000 άτομα ανά έτος.[1][4] Η μεγαλύτερη έξαρση μέχρι σήμερα είναι η συνεχιζόμενη Έξαρση του ιού Έμπολα 2014, η οποία επηρεάζει τη Γουινέα, τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και τη Νιγηρία.[5][6] Ήδη, τον Αύγουστο του 2014 έχουν εντοπιστεί περισσότερα από 1.600 κρούσματα.[7] Οι προσπάθειες για τη δημιουργία ενός εμβολίου συνεχίζονται, ωστόσο, το κατάλληλο εμβόλιο δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα.[1]

&nbsp;

πηγή: wikipedia

Το διαγνωστικό κέντρο ” Genelabs” δέχεται όλους τους ασφαλισμένους απο το ΕΟΠΥΥ. Παράλληλα , στο πλαίσιο της στρατηγικής μας για την δημιουργία, μακροχρόνιας και στενής σχέσης με όλους τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ όλες οι εξετάσεις που δεν καλύπτονται απο το ΕΟΠΥΥ θα απολαμβάνουν έκπτωσης 30%.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στο 210-6444230 ή info@genelabs.gr

Είναι μια ασθένεια του ήπατος, η σοβαρότητα της οποίας, εξαρτάται κυρίως από την αιτία που την προκαλεί, αλλά και απ’ την γενική κατάσταση της υγείας του προσβεβλημένου ατόμου και την ηλικία του.

Η ηπατίτιδα αποτελεί μια από τις ”ξεχασμένες” νόσους της εποχής μας. Η προσκόληση της επιστημονικης κοινότητας σε άλλα αφροδίσια νοσήματα , έθεσε την Ηπατίτιδα σε δεύτερο ρόλο. Δυστηχώς όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πραγματικότητα.

Πως γίνεται η μετάδοση

Η μετάδοση της ηπατίτιδας Β γίνεται από μολυσμένα με αίμα αντικείμενα (π.χ. σύριγγες, ξυραφάκια, βελόνες), από σεξουαλική επαφή ή από τη μητέρα στο παιδί. Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, ο εμβολιασμός είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για την πρόληψη της νόσου και των επιπλοκών της, ενώ για τη χρόνια ηπατίτιδα Β, σήμερα υπάρχουν φάρμακα τα οποία δρουν ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού, μειώνοντας τον πολλαπλασιασμό του ιού και επιβραδύνοντας την ηπατική νόσο και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορούν ακόμα και να εκριζώσουν τον ιό.

Η ηπατίτιδα C, σκοτώνει

Σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, αποτελεί και η ηπατίτιδα C, γιατί παρουσιάζει ευρεία γεωγραφική κατανομή. Από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας έχει υπολογιστεί ότι το 3% του πληθυσμού της Γης, δηλαδή 200 εκατομμύρια άτομα, είναι χρόνιοι φορείς της νόσου.

Ο ιός της ηπατίτιδας C, για τον οποίο δεν υπάρχει εμβόλιο, μεταδίδεται από μολυσμένα με αίμα αντικείμενα (πχ σύριγγες, ξυραφάκια, βελόνες) και σπάνια από σεξουαλική επαφή ή από τη μητέρα στο παιδί της. Οι ασθενείς με χρόνια λοίμωξη διατρέχουν κίνδυνο για ανάπτυξη κίρρωσης και ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Η χρήση συνδυασμού αντι- ιικών φαρμάκων έχει συμβάλει σημαντικά στην αντιμετώπιση της ηπατίτιδας C, ενώ στο στάδιο των κλινικών δοκιμών βρίσκονται νέα φάρμακα που έχουν ανταπόκριση από 95% έως 98%.

Οι διαταραχές του θυρεοειδούς είναι μια κατάσταση που αφορά πια πολλούς. Η έγκαιρη διάγνωσή του μπορεί να προλάβει διάφορα συμπτώματα που κάνουν τη ζωή των ασθενών δύσκολη. Αν και ο καλύτερος τρόπος για να ελεγχθεί κανείς για τον θυρεοειδή είναι να επισκεφτεί τον γιατρό του και να υποβληθεί σε εξετάσεις αίματος και ψηλάφησή του, μια αυτοεξέταση στο σπίτι με έναν καθρέφτη και λίγο νερό είναι ένα πρώτο καλό βήμα.
Καμία όμως αυτοεξέταση δεν μπορεί να αναιρέσει τον πολύ σημαντικό ρόλο της αιματολογικής εξέτασης.
Ας δούμε μερικά απο τα συμπτώματα της δυσλειτουργίας του θυροειδούς και πως μπορούμε να τα αντιληφθούμε

&nbsp;

&nbsp;

Δυσλειτουργίες

Οταν ο θυρεοειδής δεν λειτουργεί σωστά, τότε πολλά πράγματα μπορεί να αρχίσουν να λειτουργούν λάθος στον οργανισμό μας. Ωστόσο, υπάρχουν πράγματα που μπορεί ο καθένας να κάνει για να βελτιώσει την κατάστασή του.

Υποθυρεοειδισμός:

-Φροντίστε να παίρνετε τα φάρμακά σας σωστά, τα οποία μάλλον θα γίνουν κομμάτι της καθημερινότητάς σας για το υπόλοιπο της ζωής σας.

– Φροντίστε να ενημερώσετε τον γιατρό σας για τυχόν άλλα φάρμακα που παίρνετε ή ακόμα και βιταμίνες, για να αποφύγετε τον κίνδυνο παρενεργειών.

-Περιορίστε την κατανάλωση σόγιας. Οι ισοφλαβόνες που περιέχει σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να επιδεινώσουν την κατάστασή σας. Πάντως, μικρές ποσότητες τοφού ή γάλακτος σόγιας καθημερινά δεν πρόκειται να σας βλάψουν.

Υπερθυρεοειδισμός:

– Ασκηθείτε! Η γυμναστική δίνει ενέργεια και ενισχύει το μυϊκό σύστημα, οπότε μπορεί να μετριάσει την κόπωση και την αδυναμία που προκαλεί αυτή η διαταραχή.

-Ελέγξτε το στρες σας. Αυτό το πρόβλημα στον θυρεοειδή κάνει ακόμα πιο έντονο το στρες αλλά και τον εκνευρισμό. Γι’ αυτό καλό θα είναι να κάνετε γιόγκα ή κάποιο άλλο είδος χαλαρωτικής άσκησης.

-Προσέξτε τι τρώτε. Η υπερβολική ιωδίνη μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή σας. Αποφύγετε λοιπόν το πολύ αλάτι.

Ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν

Αν οι δυσλειτουργίες του θυρεοειδούς δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, μπορούν να έχουν ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα. Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, ενώ και ο «υπό» και ο «υπέρ» μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιοπάθεια. Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να κάνει δύσκολη την τεκνοποιία, ενώ ο υπερθυρεοειδισμός να οδηγήσει σε οστεοπόρωση, εξώφθαλμο, μυϊκή αδυναμία και αλλαγές στο δέρμα. Τέλος, σε σοβαρές περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού δεν αποκλείεται η θυρεοτοξική κρίση, που προκαλεί απότομη επιδείνωση, υψηλό πυρετό, σοβαρή ταχυπαλμία και ντελίριο.

Θρομβοφιλία ειναι η προδιάθεση για ανάπτυξη θρόμβωσης. Μπορεί να οφείλεται σε διαταραχές των παραγόντων πήξης, της ινωδόλυσης, της λειτουργίας (συσσώρευσης) των αιμοπεταλίων ή σε βλάβη του ενδοθηλίου (εσωτερικός χιτώνας των αγγείων). Μπορεί να είναι κληρονομική (συγγενής) ή επίκτητη (εμφανίζεται στη διάρκεια της ζωής).Περίπου 40% των ασθενών με θρόμβωση έχουν θρομβοφιλία και το 10-15% του υγιούς πληθυσμού

Πολλοί τύποι θρομβοφιλίας είναι ήπιοι και ασυμπτωματικοί δηλαδή οι άνθρωποι με θρομβοφιλία δεν έχουν συμπτώματα.
Αν όμως εμφανισθούν συμπτώματα τότε αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με:
Πνευμονική εμβολή , επιφανειακή (επιπολής) ή εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, θρόμβωση σε «ασυνήθεις» θέσεις (κοιλιά, νεφροί κλπ)
Μερικοί τύποι θρομβοφιλίας μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης προβλημάτων στην εγκυμοσύνη, όπως:
<ul>
<li>Υποτροπιάζουσες αποβολές</li>
<li>Άλλες επιπλοκές της κυήσεως (πχ αποκόλληση πλακούντα, σοβαρή προεκλαμψία, καθυστέρηση στην ανάπτυξη του εμβρύου, τοκετός νεκρού εμβρύου)</li>
</ul>

Οι συνηθέστεροι τύποι είναι:
<div>

<strong><em>Συγγενείς θρομβοφιλίες</em></strong>

<strong>Μετάλλαξη παράγοντα V Leiden (FVL, FV1691G/A)</strong>
Αρκετά συχνό σε άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής (περίπου 5%). 1 στους 20 Ευρωπαίους έχουν την μετάλλαξη αυτή. Αυτή η μετάλλαξη επηρεάζει τον παράγοντα V της πήξης και κάνει την διαδικασία της πήξης να διαρκεί περισσότερο.
Ο κίνδυνος φλεβικής θρόμβωσης αυξάνει περίπου 8 φορές. Η διάγνωση γίνεται με ανίχνευση της υπεύθυνης μετάλλαξης με αντίδραση PCR.

<strong>Μετάλλαξη γονιδίου Προθρομβίνης 20210 G/A</strong>
Η προθρομβίνη ή FII ή παράγων ΙΙ είναι ένας παράγων πήξης, και όσοι έχουν την μετάλλαξη 20210 G/A έχουν υψηλότερα επίπεδα προθρομβίνης στο αίμα τους και έτσι το αίμα πήζει ευκολότερα. Περίπου 1 στους 50 ανθρώπους ευρωπαϊκής καταγωγής έχουν την μετάλλαξη αυτή, είναι πιο συχνή στην νότια Ευρώπη. Ο κίνδυνος φλεβικής θρόμβωσης αυξάνει περίπου 2 φορές-σχετικά χαμηλός κίνδυνος. Η διάγνωση γίνεται με ανίχνευση της υπεύθυνης μετάλλαξης με αντίδραση PCR.

<strong>Έλλειψη Αντιθρομβίνης ΙΙΙ (ΑΤΙΙΙ) </strong>
Η αντιθρομβίνη είναι ένα φυσικό αντιπηκτικό που υπάρχει στο αίμα. Η κληρονομική έλλειψη της είναι σπάνια περίπου 1 στα 2000 άτομα. Είναι σχετικά σοβαρή μορφή θρομβοφιλίας. Ο κίνδυνος θρόμβωσης αυξάνει 25-50 φορές του φυσιολογικού. Ο 1 στους 2 με έλλειψη ΑΤΙΙΙ εμφανίζει θρόμβωση πριν την ηλικία των 30 ετών, άλλοι όμως φθάνουν σε μεγαλύτερη ηλικία χωρίς προβλήματα.
Στην εγκυμοσύνη χρειάζεται θεραπεία με αντιπηκτικά.

<strong>Έλλειψη πρωτεΐνης C </strong>
Η πρωτεΐνη C είναι άλλο ένα φυσικό αντιπηκτικό. Στη συγγενή έλλειψη της ο κίνδυνος θρόμβωσης ποικίλλει σημαντικά ανάμεσα στις διαφορετικές οικογένειες. Είναι αρκετά σπάνια και ο καλύτερος οδηγός για τον κίνδυνο είναι το οικογενειακό ιστορικό.

<strong>Έλλειψη πρωτεΐνης S </strong>
Η πρωτεΐνη S είναι ακόμη άλλο ένα φυσικό αντιπηκτικό. Είναι σπάνια διαταραχή. Στη συγγενή έλλειψη της ο κίνδυνος θρόμβωσης ποικίλλει σημαντικά ανάμεσα στις διαφορετικές οικογένειες. Ο καλύτερος οδηγός για τον κίνδυνο είναι το οικογενειακό ιστορικό.

<strong>Συνδυασμένη θρομβοφιλία</strong>
Μερικοί άνθρωποι κληρονομούν περισσότερα από ένα γονίδια που σχετίζονται με θρομβοφιλία, για παράδειγμα,μετάλλαξη παράγοντα V Leiden και προθρoμβίνης 20210G/A. Στις συνδυασμένες θρομβοφιλίες, ο κίνδυνος θρόμβωσης πολλαπλασιάζεται και είναι πολύ μεγαλύτερος απο ότι στην κάθε μια κατάσταση χωριστά.

&nbsp;

<em><strong>Επίκτητες θρομβοφιλίες</strong></em>

Δεν είναι κληρονομικές και εμφανίζονται συνήθως στην ενήλικη ζωή.

<strong>Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο (APS)</strong>
Προκαλείται απο αντισώματα που ονομάζονται αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα. Μπορεί να προκαλεί αρτηριακές,φλεβικές και μικροαγγειακές θρομβώσεις.

Το APS μπορεί να επηρεάζει την κύηση. Μπορεί να οδηγεί σε αποβολές ή άλλα προβλήματα – καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου, προεκλαμψία και σπάνια ενδομήτριο θάνατο. Η επίπτωση των επιπλοκών μειώνεται με την κατάλληλη θεραπεία.

<strong>Άλλα επίκτητα νοσήματα</strong>
Άλλες παθολογικές καταστάσεις αυξάνουν τον κίνδυνο θρόμβωσης και χαρακτηρίζονται σαν επίκτητες θρομβοφιλικές διαταραχές. Παραδείγματα είναι: διαταραχές αιμοπεταλίων, αιματολογικά νοσήματα,νεφρικές ή καρδιαγγειακές παθήσεις, φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου και κακοήθειες.

<em><strong>Μικτές θρομβοφιλίες</strong></em>

Οφείλονται σε γενετικούς και επίκτητους παράγοντες.

<strong>Υπερομοκυστεϊναιμία </strong>
Αυξημένα επίπεδα της ουσίας ομοκυστεΐνης στο αίμα αυξάνουν το κίνδυνο για αρτηριακή και φλεβική θρόμβωση λόγω βλάβης του τοιχώματος των αγγείων. Σχετικά ήπια διαταραχή, που μπορεί να επιβαρύνει την θρομβωτική διάθεση. Μεταλλάξεις στο γονίδιο MTHFR – ένζυμο που μεταβολίζει την ομοκυστεΐνη-(677C/T και 1298A/C) προδιαθέτουν για την εμφάνιση της. Η διάγνωση γίνεται με ανίχνευση της υπεύθυνης μετάλλαξης με αντίδραση PCR.

<strong>Αυξημένα επίπεδα παράγοντα VIII</strong>
Υψηλά επίπεδα «παράγοντα 8» προάγουν την πήξη του αίματος. Η αύξηση του κινδύνου σχετίζεται με τα επίπεδα του παράγοντα και μπορεί να φθάνει έως και 6 φορές.

</div>

Στη διάρκεια μιας φυσιολογικής εγκυμοσύνης, η δημιουργία θρόμβων στην κυκλοφορία της μήτρας και του πλακούντα καταστέλλεται. Το αίμα κυκλοφορεί ελεύθερα και τρέφει το έμβρυο. Όταν το έμβρυο έρθει σε επαφή με το ενδομήτριο, το ενδομήτριο έχει φθάσει σε συγκεκριμένο πάχος και αγγεία έχουν αναπτυχθεί στην πιο επιφανειακή στιβάδα του. Οι ορμόνες διαστέλλουν (ανοίγουν) αυτά τα αγγεία περισσότερο από άλλα και έτσι δεν σταματά η ροή του αίματος. Μέσα σε 24 ώρες από την επαφή του εμβρύου (κύτταρα πλακούντα) βρίσκουν τα αγγεία αυτά, εισβάλλουν σε αυτά, τα διευρύνουν και η θρέψη του εμβρύου ξεκινά.

Η δημιουργία θρόμβων στην έναρξη της διαδικασίας αυτής ή αργότερα μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες επιπλοκές :
<ol>
<li>Αποτυχία εμφύτευσης</li>
<li>Αποβολές</li>
<li>Προεκλαμψία</li>
<li>Ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης</li>
<li>Ολιγουδράμνιο (μικρή ποσότητα αμνιακού υγρού)</li>
<li>Αποκόλληση πλακούντα</li>
<li>Πρόωρο τοκετό</li>
<li>Ανεξήγητο ενδομήτριο θάνατο</li>
<li>Θρόμβωση στην μητέρα</li>
</ol>
Οι θρομβοφιλίες συνήθως οδηγούν σε αποβολές αργά στο 1ο τρίμηνο. Η θρομβοφιλία όταν διαγνωσθεί, μπορεί να θεραπευθεί και υγιή μωρά να γεννηθούν.

Παρά την ανεύρεση θρομβοφιλίας, πολλές γυναίκες έχουν επιτυχείς εγκυμοσύνες. Το ατομικό ιστορικό κάθε γυναίκας πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για τον κατάλληλο έλεγχο.

Η συχνότητα του καρκίνου του μαστού αυξάνεται συνεχώς στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιθανώς λόγω των μειωμένων ή καθυστερημένων γεννήσεων και της παχυσαρκίας των μεσήλικων γυναικών. Ωστόσο, η θνητότητα από αυτόν μειώνεται χάρη στην πιο έγκαιρη διάγνωση και στη συνεχή βελτίωση και διαθεσιμότητα των θεραπειών.

Η αυξανόμενη χρήση της μαστογραφίας έχει ως αποτέλεσμα τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού σε ολοένα και πιο πρώιμο στάδιο (μικρότεροι όγκοι, χωρίς διήθηση των λεμφαδένων της μασχάλης), οπότε οι πιθανότητες επιτυχούς αντιμετώπισής του είναι αυξημένες.

Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο συχνή κακοήθη νόσο στις γυναίκες – υπολογίζεται ότι ετησίως ανιχνεύεται σε περίπου 4.500 Ελληνίδες. Ωστόσο, σημαντικός αριθμός γυναικών (πιθανώς υπερβαίνει το 50% στις ηλικίες άνω των 40 ετών) δεν κάνουν ψηλάφηση μαστού ούτε μαστογραφία, γεγονός που καθυστερεί τη διάγνωσή του.

Σε πολύ μεγάλες τυχαιοποιημένες μελέτες που έχουν γίνει έχει αποδειχθεί η χρησιμότητα της μαστογραφίας στην αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού..

Η μαστογραφία είναι περισσότερο χρήσιμη σε μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες, οι οποίες και διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού. Όπως κάθε εξέταση, όμως, έτσι και αυτή έχει κάποια πιθανά προβλήματα που σχετίζονται με τη χρήση της. Αυτά είναι:

* Θεραπεία λανθανόντων καρκίνων που δεν θα είχαν επίπτωση στην υγεία των ασθενών (υπερδιάγνωση).

* Αν είναι ψευδώς θετική η διάγνωση (μη σωστή), τότε η ασθενής θα μπει αναίτια σε διαδικασία επιπλέον εξετάσεων.

* Αν είναι ψευδώς αρνητική, αργοπορεί η διάγνωση ενώ υπάρχει καρκίνος.

* Επειδή έχει ελάχιστη ακτινοβολία, εάν μία γυναίκα εκτίθεται σε αυτήν σε ηλικία κάτω των 30 ετών μπορεί να έχει κάποιο κίνδυνο από την ακτινοβολία.

Υπολογίζεται ότι η μαστογραφία έχει περίπου 80% ευαισθησία στη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, καθώς το 3,5% έως 7,9% των μαστογραφιών είναι ψευδώς θετικές για καρκίνο, ενώ το περίπου 10% ψευδώς αρνητικές.

Ο έλεγχος

Οι συστάσεις για προληπτικές εξετάσεις δεν έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα και έτσι για την έγκαιρη ανίχνευση του καρκίνου του μαστού συνιστώνται τα εξής:

1. Συνεργασία με παθολόγο/ οικογενειακό ιατρό, ώστε οι γυναίκες ηλικίας άνω των 20 ετών να έχουν περιοδικές ιατρικές εξετάσεις και να τους δίνονται εξατομικευμένες συμβουλές για μείωση των παραγόντων κινδύνου για καρκίνο του μαστού. Είναι λ.χ. καλά τεκμηριωμένο πως η παχυσαρκία και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αποτελούν επιβαρυντικό παράγοντα σε ό,τι αφορά την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του μαστού και έτσι ο γιατρός μπορεί να ενθαρρύνει συστηματική σωματική άσκηση και μέτρια κατανάλωση αλκοόλ.

2. Ετήσια μαστογραφία. Συνιστάται από την ηλικία των 40 ετών.

3. Κλινική εξέταση των μαστών. Θα πρέπει να γίνεται περιοδικά, περίπου κάθε 3ετία στις γυναίκες κατά τις δεκαετίες των 20 και των 30 ετών, και κάθε έτος από την ηλικία των 40 και άνω. Σε περίπτωση που οι γυναίκες θεωρούν ότι υπάρχει κάποια αλλαγή στους μαστικούς αδένες (μαστούς), θα πρέπει να ενημερώνουν άμεσα τον γιατρό τους.

4. Αυτοεξέταση μαστού. Χρήσιμο θα ήταν να γίνεται πολύ συχνά, ακόμα και από την ηλικία των 20 ετών.

5. Μαστογραφία και μαγνητική τομογραφία. Συνιστάται σε άτομα με μεγάλο κίνδυνο (πάνω από 20%, κυρίως λόγω επιβαρημένου οικογενειακού ιστορικού και παθολογικών γονιδίων) κάθε έτος.

Μαγνητική και υπερηχογράφημα

Για τη μαγνητική τομογραφία θα πρέπει να επισημανθεί ότι διεξάγονται μελέτες για να ξεκαθαριστεί κατά πόσον θα ήταν αποτελεσματική στην εύρεση περιστατικών καρκίνου του μαστού σε γυναίκες με ισχυρή προδιάθεση, όπως σε μετάλλαξη των γονιδίων BRCA1 ή BRCA2, στην ύπαρξη συγγενών πρώτου βαθμού που σε μικρή ηλικία διαγνώσθηκαν με καρκίνο του μαστού και σε γενετικά σύνδρομα όπως το σύνδρομο Li-Fraumeni και η νόσος Cowden.

Η μαγνητική τομογραφία μαστού είναι πιο ευαίσθητη εξέταση από τη μαστογραφία, αλλά λιγότερο ειδική. Είναι επίσης περισσότερο ακριβή, αλλά δεν εμπεριέχει ακτινοβολία.

Όσον αφορά, τέλος, το υπερηχογράφημα μαστού, θα μπορούσε να συστηθεί σε κάποιες περιπτώσεις από τον θεράποντα ιατρό, δεν αποτελεί όμως χρήσιμο μέσο από την πλευρά της Δημόσιας Υγείας όσον αφορά την εύρεση νέων περιπτώσεων καρκίνου του μαστού.

Οι ανησυχητικές ενδείξεις

Το σημαντικό είναι να μιλήσει η γυναίκα στον γιατρό αμέσως μόλις δει ή αισθανθεί ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω στοιχεία:

* Ογκίδιο στον μαστό

* Οίδημα (πρήξιμο)

* Ερεθισμό του δέρματος στον μαστό

* Πόνο στον μαστό

* Πόνο στη θηλή

* Εισολκή της θηλής (σαν να βουλιάζει προς τα μέσα)

* Έκκριμα από τη θηλή

Μολονότι συνήθως αυτά τα στοιχεία δεν αποδεικνύεται ότι σχετίζονται απαραίτητα με τον καρκίνο, είναι σημαντικό να ενημερώνεται άμεσα ο γιατρός.

Κάθε πότε πρέπει να γίνονται οι εξετάσεις

1 μαστογραφία τον χρόνο μετά την ηλικία των 40 ετών

1 εξέταση μαστών από τον γιατρό κάθε 3 χρόνια στις ηλικίες 20-39 ετών

1 εξέταση μαστών από τον γιατρό τον χρόνο μετά την ηλικία των 40 ετών

πηγή- in.gr

Ο Καρκίνος χαρακτηρίζεται από έναν ανεξέλεγκτο κυτταρικό πολλαπλασιασμό. Τα γενεσιουργά αίτια του καρκίνου ποικίλουν (γενετικής αιτιολογίας-κληρονομικότητα, έκθεση σε φυσικούς, χημικούς και βιολογικούς παράγοντες, ακτινοβολία κλπ.)Τα κύτταρα δεν υπακούν στους μηχανισμούς ελέγχου πολλαπλασιασμού ,ανάπτυξης και προγραμματισμένου θανάτου. Αποτέλεσμα η δημιουργία όγκων που αποτελούν τη συνάθροιση των κυττάρων και τη μορφοποίησή τους σε μάζα. Οι όγκοι διακρίνονται σε καλοήθεις (μη απειλητικούς για τη ζωή) και κακοήθεις. Οι καλοήθεις όπως και οι κακοήθεις όγκοι μπορούν να αναπτυχθούν πρακτικά σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, οι κακοήθεις όμως δίνουν και μεταστάσεις.

Ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί από τους πιο κοινούς καρκίνους. Ο καρκίνος του προστάτη είναι ένας καρκίνος που αναπτύσσεται από κύτταρα του προστάτη αδένα. Είναι ίσως ο πιο συχνός καρκίνος στους άνδρες .Συχνότερα αναπτύσσεται σε άνδρες ηλικίας άνω των 65 ετών.
Ο καρκίνος του προστάτη είναι διαφορετικός από τις περισσότερες άλλες μορφές καρκίνου, λόγω του ότι μικρές περιοχές καρκίνου εντός του προστάτη είναι στην πραγματικότητα πολύ συχνές, κυρίως σε ηλικιωμένους άνδρες(σχεδόν 2 στους 3 μετά τα 80). Αυτές δεν μπορεί να αναπτυχθούν, ούτε να δημιουργήσουν προβλήματα για πολλά χρόνια (αν όχι καθόλου).

Θεωρείται από πολλούς ως η μάστιγα της σύγχρονης εποχής. Η επέλαση του καρκίνου αποτελεί αδιαπραγμάτευτο χαρακτηριστικό στην σύγχρονη ιατρική. Μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί αρκεί να δώσουμε την δέουσα προσοχή σε απλές λύσεις προληπτικής ιατρικής.

Πρώτο στην λίστα της πρόληψης είναι ο περιορισμός του καπνίσματος. Ακουλουθεί η διατήρηση ενός ιδανικού σωματικού βάρους και η διατήρηση ενός τρόπου ζωής άθλησης και σωστής και ισορροπημενης διατροφής. Ακουλούθως , θα πρέπει να αποφεύγεται η υπερκατανάλωση αλκοολ.

Η μυκητίαση είναι ευκαιριακή μόλυνση και δεν συνδεέται απαραιτήτως με τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Συγκεκριμένα , μπορεί να οφείλεται σε :

ευρέως φάσματος αντιβιοτικά
διαβήτης
συχνές ενδοκολπικές πλύσεις
ανοσοκαταστολή
σπιράλ
εγκυμοσύνη
ελλειπής υγιεινή
χρήση κορτιζόνης
Τα συπτώματα μπορεί να είναι τα ακόλουθα: Κνησμός (φαγούρα), κάψιμο, πόνος, ερεθισμός, φλεγμονή είναι συνήθως τα συμπτώματα της κολπικής μυκητίασης. Παχύρρευστες άσπρες εκκρίσεις (σαν τυρί ή βούτυρο) μπορούν να εμφανιστούν από τον κόλπο. Κάποιες φορές υπάρχει περίεργη οσμή.
Η ούρηση και η επαφή, μπορεί, να είναι επίπονες.

H διάγνωση μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της καλλιέργεια κολπικού που είναι ανώδυνη και σύντομη.

Οι ιατρικές εξετάσεις χωρίζονται συνήθως σε απλές αιματολογικές εξετάσεις και σε μοριακές εξετάσεις. Λίγοι όμως γνωρίζουν τις σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε αυτές τις δύο.

Η μοριακή εξέταση πραγματοποιείται συνήθως με απλή αιμοληψία και με δείγματα κυττάρων.  Η πιο συχνή μέθοδο μοριακής εξέτασης είναι η επονομαζόμενη PCR.

Με τον όρο αυτό θεωρούμε ότι Η πιο γνωστή μοριακή τεχνική είναι η Αλυσιδωτή Αντίδραση της Πολυμεράσης (PCR Polymerase Chain Reaction). Πρόκειται για μια μέθοδο κατά την οποία από κατάλληλο βιολογικό υγρό ανιχνεύουμε και πολλαπλασιάζουμε συγκεκριμένα τμήματα γενετικού υλικού. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ενός ενζύμου (Taq πολυμεράση) και ειδικών εκκινητών (primers) της αντίδρασης (ειδικά νουκλεοτίδια τα οποία παρουσιάζουν αλληλουχία βάσεων συμπληρωματική του DNA στόχου). Ο σκοπός της λοιπόν είναι να πολλαπλασιάσει τα μέρη του DNA που μας ενδιαφέρουν ώστε να μπορούν να ανιχνευθούν.

Η μέθοδος αυτή περιλαμβάνει τρία στάδια.

Σκοπός του γενικού ελέγχου με το τεστ Παπ, που γίνεται πανελλήνια, είναι να εντοπίζεται ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας στα πολύ πρώιμα στάδιά του, οπότε η αντιμετώπισή του θα είναι πιο εύκολη. Εκτός από τις προκακοήθεις και κακοήθεις αλλαγές, ο Κυτταρολόγος μπορεί να βρει και άλλες, τοπικές καταστάσεις που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα όπως οι Ιογενείς λοιμώξεις, ο απλός έρπης και τα κονδυλώματα. Είναι δυνατό να δούμε μερικές φορές και την ύπαρξη μυκήτων ή άλλων κολπικών μικροβίων. Ο γιατρός θα συστήσει, τότε, καλλιέργεια κολπικού υγρού που θα αποκαλύψει το μικρόβιο εκείνο το οποίο μολύνει τον κόλπο. Συγχρόνως με τη λήψη του τεστ Παπ, ο γυναικολόγος μπορεί να κάνει μια επισκόπηση του κόλπου και του τραχήλου. Ίσως, έτσι, διαγνώσει καταστάσεις οι οποίες φαίνονται με το γυμνό μάτι, όπως είναι μια κολπίτιδα, μια τραχηλίτιδα. Η ύπαρξη κάποιου πολύποδα μπορεί επίσης να διαγνωστεί με γυμνό μάτι, πράγμα που γίνεται χωρίς καμία επιπλέον προσπάθεια ή καθυστέρηση, απλά και μόνο με το τεστ Παπ.

Σύμφωνα με το ιατρικό και εργαστηριακό πρωτόκολλο ο ασθενής πρέπει να είναι νηστικός για να πραγματοποιηθεί ο έλεγχος χοληστερινής και σακχάρου. Αυτό απαιτείται για να αποφευχθούν διαγνωστικά σφάλματα κατά την διάρκεια της ανάλυσης από τους γιατρούς των δειγμάτων αίματος.

Ένας από τους πιο συχνούς κανόνες που δίνουν οι γιατροί πριν τον αιματολογικό έλεγχο χοληστερίνης είναι ότι ο ασθενής θα πρέπει να παραμείνει νηστικός 10-12 ώρες πριν την εξέταση. Αυτός ο κανόνας εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες και έχει ως σκοπό την όσο το δυνατόν αρτιότερη επιστημονική ανάλυση του επιπέδου της χοληστερίνης.

Η χοληστερόλη , δεν είναι από τις ουσίες που κυκλοφορούν , ελεύθερες στο αίμα αλλά συνδέονται με πρωτείνες. Συγκέκριμενα πρόκεται για ένα λιπίδιο που είναι συνδεδεμένο με το ήπαρ.

Η λιποπρωτεΐνη υψηλής πυκνότητας (HDL) μεταφέρει τη χοληστερόλη από τους ιστούς στο ήπαρ. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται το επίπεδο της χοληστερόλης στα αγγεία κι έτσι μειώνεται ο κίνδυνος δημιουργίας αθηρωματικής πλάκας και,συνεπώς, απόφραξης των αγγείων. Γι’ αυτό η χοληστερόλη που μεταφέρεται μέσω της HDL είναι γνωστή ως «καλή» χοληστερόλη

Είναι κοινώς και επιστημονικώς αποδεκτό ότι συγκεκριμένες τροφές όπως και ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής και διατροφής επηρεάζουν τον δείκτη της χοληστερίνης και μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντικές επιπλοκές.  Τροφές που πρέπει να αποφεύγονται είναι , τροφές με υψηλά λιπαρά, τηγανητά και υπερβολική κατανάλωση κρεάτων και συγκεκριμένα κρέατων με λίπος.

Έχει πλέον αναγνωριστεί διεθνώς ότι η διαπίστωση οποιουδήποτε προβλήματος υγείας στα πρώιμα στάδιά του, καθιστά πολύ πιθανότερη την αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Ο τομέας της προληπτικής ιατρικής κερδίζει συνεχώς έδαφος επειδή όχι μόνο αποτελεί ασπίδα για την υγεία μας, αλλά και γιατί γίνεται σε σύντομο χρόνο και ανώδυνα.

<u><em><strong> Δέκα ενδείξεις ότι είστε απόλυτα υγιής!
Κάνε το τσεκ υγείας μόνος σου</strong></em></u>

Εκτός από τα συμπτώματα που εμφανίζονται στο οργανισμό μας και δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά, υπάρχουν και ορισμένα σημάδια, που … «επιβεβαιώνουν» ότι είμαστε απόλυτα υγιείς.

Από τους παλμούς της καρδιάς, έως το χρώμα των ούρων, λοιπόν, υπάρχουν ενδείξεις που δείχνουν αν κάποιος χαίρει άκρας υγείας! Δείτε τις αναλυτικά!

<strong><em>Οι παλμοί σε κατάσταση ηρεμίας είναι γύρω στους 70</em></strong>

Εάν οι παλμοί σας κυμαίνονται από 70 και κάτω, ανά λεπτό, τότε είστε σε καλή κατάσταση. Αντιθέτως, αυξημένοι καρδιακοί υποδηλώνουν πως κάτι δεν πάει καλά και θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.

<em><strong>Γερά νύχια με ροζ χρώμα</strong></em>

Τα νύχια είναι δυνατόν να μας προειδοποιήσουν για τυχόν προβλήματα υγείας. Λευκές κηλίδες και ανωμαλίες στην επιφάνειά τους, ίσως υπονοούν διαβήτη, ενώ κίτρινη απόχρωση δείχνει προβλήματα στο αναπνευστικό.

<em><strong>Κάνετε 1,5 χιλιόμετρο σε λιγότερο από 15 λεπτά</strong></em>

Αν είστε σε θέση να το κάνετε, τότε μην ανησυχείτε. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να βελτιώσετε τη φυσική σας κατάσταση. Να θυμάστε ότι, όσο πιο λίγοι είναι οι παλμοί της καρδιάς μετά το τρέξιμο, τόσο καλύτερη είναι η κατάσταση της υγείας σας.

<em><strong>Ανοιχτόχρωμα ούρα</strong></em>

Αν τα ούρα είναι ανοιχτού χρώματος, τότε λαμβάνετε την απαραίτητη ποσότητα υγρών για τον οργανισμό σας. Αντίθετα, αν είναι σκούρα, τότε χρειάζεστε άμεσα ενυδάτωση. Παράλληλα, περίεργες οσμές ή αίμα, θα πρέπει να σας ανησυχήσουν.

<em><strong>Κάνετε εύκολα 20 κάμψεις</strong></em>

Αν μπορείτε να κάνετε 20 κάμψεις, χωρίς διακοπή και να ασθμαίνετε στο τέλος, τότε βρίσκεστε στην ιδανική φυσική κατάσταση. Σε αντίθετη περίπτωση, φροντίστε να κάνετε ασκήσεις που θα συμβάλουν στη μυϊκή σας ενδυνάμωση.

<em><strong>Ξυπνάτε την ίδια ώρα χωρίς ξυπνητήρι</strong></em>

Πρόκειται για ένδειξη ότι το βιολογικό σας ρολόι λειτουργεί άψογα και ο οργανισμός ξεκουράζεται επαρκώς.

Πηγαίνετε στην τουαλέτα περίπου τις ίδιες ώρες

Πρόκειται για ένδειξη ότι το πεπτικό σας σύστημα δουλεύει. Εντερική δραστηριότητα χωρίς τακτικότητα και με δυσκολία, προειδοποιεί να διορθώσετε τη διατροφή σας και να τρώτε περισσότερες φυτικές ίνες.

<em><strong>Είστε ±5 κιλά από το ιδανικό βάρος</strong></em>

Με τη βοήθεια του Δείκτη Μάζας Σώματος και της μέτρησης του σωματικού σας λίπους θα διαπιστώσετε αν είστε πολύ, λίγο ή ακριβώς στο ιδανικό βάρος για το ύψος και τον σκελετό σας.

<em><strong>Οι παλμοί επανέρχονται στο φυσιολογικό μετά την αεροβική άσκησ</strong></em>η

Εάν οι παλμοί επανέλθουν στο φυσιολογικό εντός πενταλέπτου μετά το πέρας της άσκησης, τότε δεν έχετε κανένα λόγο να ανησυχείτε.

<strong>Θυμάστε πότε κάνατε γενικές εξετάσεις τελευταία φορά</strong>

Η καλύτερη μέθοδος θεραπείας είναι η πρόληψη. Αν, λοιπόν, δεν θυμάστε πότε κάνατε τσεκαπ για τελευταία φορά, τότε μάλλον έχει περάσει πολύς καιρός.

Η πρόληψη είναι ίσως από τις σημαντικότερες αλλά και πιο ξεχασμένες ιατρικές πράξεις. Ενδιαφέρον έχει ότι έρευνα για το πόσο επιμελείς είναι οι Έλληνες με την υγεία τους έδειξε ότι μόνο 1/7 πραγματοποιεί συστηματικό αιματολογικό έλεγχο, check up. H συνηθής δικαολογία ότι ‘ αισθάνομαι καλά’ δεν αποτελεί πάντοτε και τον πολύτιμότερο δείκτη για την υγεία μας.

Πριν πραγματοποιήσετε τον επόμενο αιματολογικό έλεγχο είναι απαραίτητο να έχετε προγραμματίσει τα εξής:

1) Να έχετε μελετήσει ενδελεχώς το ιατρικό σας ιστορικό

2) Να ενημερώσετε τον γιατρό για πιθανή φαρμακευτική αγωγή που λαμβανέται ή κληρονομικότητα σε κάποια ασθένεια ή πάθηση

3) Ποιοι είναι οι φόβοι σας για το μέλλον.

Είναι ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Δεν είναι ένας,αλλά μία ομάδα
DNA-ιών, γνωστών διεθνώς ως HPV (Human Papilloma Viruses). Οι HPV ιοί
προκαλούν πλήθος αλλοιώσεων, καλοήθων και κακοήθων, στο δέρμα και τους
βλεννογόνους του ανθρώπινου σώματος.

Πόσο συχνή είναι η μόλυνση; Αφορά γυναίκες και άντρες;

Η μόλυνση από τους HPV ιούς είναι σήμερα η πιο συχνή σεξουαλικώς
μεταδιδόμενη μόλυνση στις γυναίκες και άνδρες. Αφορά έως και το 80%
του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι η
μόλυνση από τους συγκεκριμένους ιούς δεν σημαίνει απαραίτητα και
εκδήλωση νόσου. Έχουν περιγραφεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 140
γονότυποι HPV. Οι τύποι 6,11,41,42,43,44 προκαλούν καλοήθεις
αλλοιώσεις, όπως τα οξυτενή κονδυλώματα που μπορεί να εμφανιστούν στην
είσοδο του κόλπου, στα μικρά χείλη του αιδοίου, στα μεγάλα χείλη του
αιδοίου, στο περίνεο και τον πρωκτό. Οι τύποι
16,18,31,33,35,39,45,51,52,53,55,56,57,58,59, και 68 ανευρίσκονται
συχνά στους καρκίνους του τραχήλου της μήτρας (σε ποσοστό &gt;95%), του
κόλπου, του αιδοίου, του περινέου, και της στοματοφαρυγγικής
κοιλότητας (σε ποσοστό 50%).

Ο HPV εισέρχεται στον οργανισμό από μικροαμιχές που δημιουργούνται κυρίως κατά :

* τη σεξουαλική επαφή και
* τη στοματική σεξουαλική επαφή
* σπανίως από την πισίνα

Τα οξυτενή κονδυλώματα που αναπτύσσονται στα εξωτερικά γεννητικά
όργανα είναι εμφανή με γυμνό μάτι και με αυτοεξέταση (αναφερόμαστε
τότε σε κλινική νόσο).
Οι υπόλοιπες HPV βλάβες είναι επίπεδες και μπορούν να προκαλέσουν
υποκλινική νόσο, δηλαδή δεν φαίνονται με γυμνό μάτι και χρειάζονται
ιατρική εξέταση για να εντοπιστούν όπως το Τεστ-Παπανικολάου και η
κολποσκόπηση.

Κάθε γυναίκα οφείλει να κάνει κάθε χρόνο Τεστ- Παπανικολάου. Εφόσον το
test είναι καλό και δεν δείχνει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα
τραχηλικά κύτταρα. Εάν όμως το Τεστ- Παπανικολάου δείξει ύποπτα
κύτταρα η γυναίκα θα πρέπει να κάνει στο γυναικολόγο της
συμπληρωματικά μια κολποσκόπηση και εάν κρίνει ο ιατρός μπορεί να
παρθούν και βιοψίες και να γίνει και HPV-DNA test.
*Τεστ- Παπανικολάου είναι η λήψη με ειδικό βουρτσάκι και σπάτουλα,
κυττάρων από τον τράχηλο της μήτρας και τον κόλπο.*Κολποσκόπηση είναι
ο έλεγχος του τραχήλου της μήτρας με το κολποσκόπιο , ένα διοπτρικό
μικροσκόπιο όπου χρησιμοποιεί μεγέθυνση από 6-40 φόρες μεγαλύτερη του
πραγματικού μεγέθους, και υψηλή ακρίβεια. εφαρμόζονται φίλτρα χρώματος
και διάλυμα οξικού οξέος 5% ή και lugol στην επιφάνεια του τραχήλου,
για να βρούμε παθολογικές αλλαγές. Εξετάζουμε το τραχηλικό επιθήλιο
και την αγγείωση του.Η εξέταση είναι ανώδυνη.*Βιοψία είναι η λήψη, με
μια ειδική λαβίδα, ιστού από τις ύποπτες περιοχές που έχουν εντοπιστεί
στην κολποσκόπηση και αποστέλλεται για ιστολογική εξέταση. Η λήψη
βιοψιών γίνεται στο ιατρείο και είναι ανώδυνη.*HPV DNA test. Ελέγχει
άμεσα το γενετικό υλικό ( DNA ) του HPV μέσα στα κύτταρα και μπορεί να
ανιχνεύσει τους υψηλού κινδύνου τύπους που συνδέονται με τον καρκίνο
του τραχήλου. Η δοκιμή γίνεται με λήψη κυττάρων από τον τράχηλο ,
παρόμοιας με το Τεστ- Παπανικολαου.
Η κυτταρολογία και η κολποσκόπηση σήμερα είναι δύο μέθοδοι που
συμπληρώνουν η μία την άλλη και ο συνδυασμός και των δυο παίζει
σπουδαίο ρόλο στον έλεγχο και την αντιμετώπιση των ασθενών με
τραχηλικές ενδοεπιθηλιακές αλλοιώσεις . Όλες οι γυναίκες με παθολογικό
Τεστ- Παπανικολάου πρέπει να ελέγχονται κολποσκοπικά πριν από την
επιλογή της οποιαδήποτε θεραπευτικής αντιμετώπισης, γιατί μόνο με αυτό
τον τρόπο μπορεί να εκτιμηθεί σωστά η εντόπιση, η έκταση και ο βαθμός
της βλάβης, που θα οδηγήσει στην επιλογή της σωστής θεραπείας.

Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), είναι ένας σεξουαλικά μεταδιδόμενος ιός, ο οποίος συνήθως βρίσκεται στο γεννητικό σύστημα και προκαλεί βλάβες σε άνδρες και γυναίκες. Θεωρείται ότι αποτελεί την αιτία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, αν και δεν θα αναπτύξουν καρκίνο όλες οι γυναίκες που έχουν προσβληθεί από λοίμωξη HPV. Υπάρχουν περισσότεροι από 100 τύποι ιών HPV, 40 από αυτούς μπορούν να προσβάλλουν τα γεννητικά όργανα. Οι τύποι αυτοί κατηγοριοποιούνται σε χαμηλού ή υψηλού κινδύνου. Οι χαμηλού κινδύνου HPV (συνήθως ο τύπος HPV-6 και ο HPV-11) μπορεί να προκαλέσουν τα οξυτενή κονδυλώματα.Οι υψηλού κινδύνου ιοί HPV (16, 18, 31, 33, κ.α) στις γυναίκες μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του τραχήλου, του αιδοίου, του κόλπου του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα. Στους άνδρες μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο του πρωκτού, του πέους και του στοματοφάρυγγα.

Λέγεται ότι o μόνoς τρόπoς πρoφύλαξης από την HPV-μόλυνση είναι η σεξoυαλική απoχή. Η χρήση πρoφυλακτικoύ μειώνει την πιθανότητα μόλυνσης από τoν ιό, χωρίς όμως να την μηδενίζει – παράλληλα βέβαια εμπoδίζει την μετάδoση άλλων σεξoυαλικά μεταδιδόμενων νoσημάτων και γι’ αυτό η χρήση τoυ συνιστάται oύτως ή άλλως. Αντίθετα, η χρήση άλλων μέσων, τα oπoία αναφέρεται ότι μειώνoυν την πιθανότητα HPV-μόλυνσης, όπως ειδικών κρεμών, κoλπικών υπoθέτων, γέλης κ.ά. δεν συνιστώνται διότι η απoτελεσματικότητά τoυς είναι άκρως επισφαλής.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται ολοένα και πιο κοινή η πεποίθηση στις μέλλουσες μητέρες ότι ο ενδελεχής προγεννητικός έλεγχος αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους και ασφαλέστερους δείκτες για την ασφάλεια του εμβρύου αλλά και της γυναίκας.

Το «Μή Επεμβατικό Προγεννετικό Τέστ» (NIPT) αναλύει το ελεύθερο DNA που κυκλοφορεί στο αίμα της εγκύου μητέρας. Αποτελεί μιά καινούργια επιλογή στο προγεννετικό screening για το σύνδρομο Down (Τρισωμία 21) και άλλες συνηθισμένες εμβρυϊκές χρωμοσωμιακές παθήσεις (Τρισωμίες 18 και 13). Αυτό το τέστ μπορεί να ζητηθεί για μονήρεις κυήσεις που περιλαμβάνει κυήσεις που έχουν προκύψει από εξωσωματική θεραπεία με IVF με τα ωάρια της ίδιας της μητέρας ή με δότριας ή αφορά παρένθετη εγκυμοσύνη.